1101 - Malik Ibnu Evs Ibni Hadesan
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Hz. Omer (radiyallahu anh) bana haber
gonderdi. Ben de gun yukseldigi zaman ona gittim. Kendisini evinde bir sedirin
uzerinde, deri yuzlu bir yastiga dayanmis vaziyette oturmus buldum. Sedirin
orgu ipleri adalelerine gomulmus durumdaydi. Bana:
"Ey Malik, seni sunun icin cagirdim:
Senin kavminden bir kac hane halki pes pese geldiler (ihtiyac arzettiler). Ben
de kendilerine biraz bagista bulunulmasini soyledim. Iste! Albunu aralarinda
dagitiver!" dedi. Ben:
"Bu isi benden baskasina soyleseniz daha
iyi olur!" dedim. Ancak o israrla:
"Ey Malik al sunu!" dedi. Az sonra
Hz. Omer'in azadlisi (kapici) Yerfe' geldi ve:
"Ey mu'minlerin emiri! Osman, Abdurrahman
Ibnu Avf, Zubeyr ve Sa'd (radiyallahu anhum)'in girmelerine izin veriyor
musunuz? (sizi gormek istiyorlar!) dedi. O da:
"Evet, buyursunlar!" diyerek izin
verdi. onlar da girip selam vererek oturdular.
Az sonra Yerfe' tekrar gelip: "Abbas'la
Ali (radiyallahu anhuma) icin de izin var mi?" dedi. Hz. Omer, onlara da
izin verdi. Girdiler, selami verip oturdular. Abbas (radiyallahu anh) soz
alarak:
"Ey mu'minlerin emiri! Benimle Ali
arasinda hukmet!" dedi.
Bunlar bir meselede ihtilafa dusmus,
birbirlerini dava ediyorlardi. Oradaki cemaat de:
"Evet ey mu'minlerin emiri, aralarinda
hukmet, onlari rahatlat!" dediler. Hz. Omer (radiyallahu anh) (onceden
gelenlere yonelerek):
"Soyle bir sakin olun!" deyip devam
etti:
"Arzi ve semayi ayakta tutan Allah askina
soruyorum. Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in soyle soyle soyledigini
biliyor musunuz? "Bize mirasci olunmaz, ne birakmissak o sadakadir."
"Evet!" dediler. Sonra da Hz. Abbas
ve Hz. Ali'ye yonelerek:
"Arz ve sema izniyle ayakta duran Zat'in
askina size soruyorum, Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in: "Bize
mirasci olunmaz, her ne birakmissak sadakadir" dedigini biliyor
musunuz?"
O ikisi de: "Evet" dediler. Hz. Omer
de:
"Allahu Teala hazretleri, Resulu'ne (aleyhissalatu
vesselam) bazi imtiyazlar bahsetmistir, bunlari ondan baska kimseye
vermemistir. Soz gelimi, beldeler ahalisinden Allah'in fey kildigi seyler
(hassaten) Allah ve Resulu'ne aittir. Allah Resulu (aleyhissalatu vesselam)
Beni Nadir'in mallarini aranizda taksim etti. Allah'a kasem olsun, o iste,
kendisini size tercih etmedi, sizi birakip, onu kendisi almadi. (Nitekim, onu
aranizda dagitti.) Sadece su mal (kendisine) kaldi. Resulullah (aleyhissalatu
vesselam) bundan (ailesinin) yillik nafakasini alir, mutebakisini beytu'l-male
koyardi" dedi."
Buhari, Feraiz 3, Humus 1, Cidad 80, Megazi
14, Tefsir, Hasr 3, Nafakat 3, I'tisam 5; Muslim, 48, (1757); Tirmizi, Siyer
44, (1619); Ebu Davud Harac 19, (2963, 2964, 2965, 2967); Nesai, Fey 1,
(7,136,137).
1102 - (Yukaridaki vak'a ile alakali olan) bir
rivayet soyledir: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) (yillik ihtiyacini
aldiktan sonra) geri kalani Allah'in mali kilar (Beytu'l-male koyar) idi."
Omer (radiyallahu anh) sonra (cemaate yonelerek) dedi ki:
"Arz ve semanin izniyle ayakta durdugu
Zat askina sizden soruyorum, bunu biliyor musunuz?"
Onlar: "Evet!" dediler. Sonra Hz.
Omer teker teker, Hz. Abbas ve Hz. Ali'ye yonelerek, obur cemaate yaptigi gibi,
ayni sekilde yemin vererek bu hususu bilip bilmediklerini sordu. Her ikisi de:
"Evet, biliyoruz!" dediler. Sonra Hz. Omer (radiyallahu anh) sozune
devam etti:
"(Hatirlayin! Siz,) Resulullah
(aleyhissalatu vesselam) vefat edince Ebu Bekir'e bu meseleyi goturdunuz. O,
size: "Ben Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in velisiyim, ikiniz bana
ihtilafinizi getirdiniz, sen ey Abbas, kardesin oglunun mirasini taleb
ediyorsun, sen de ey Ali, hanimin Fatima'nin babasindan olan mirasini taleb
ediyorsun" dedi ve devamla: "Ebu Bekir (radiyallahu anh) size, Resulullah
(aleyhissalatu vesselam)'in su sozunu hatirlatti: "Bize varis olunmaz. Her
ne birakti isek sadakadir." Siz ikiniz (onu ithamda) ittifak ettiniz.
(Allah biliyor o, bu tatbikatta dogru, iyi, isabetli ve hakka uygun hareket
ediyordu. Sonra Ebu Bekir (radiyallahu anh) vefat etti. Resulullah
(aleyhissalatu vesselam) ve Ebu Bekir'in velisi ben oldum, boylece o malin
sorumlulugu bana gecti. Allah biliyor, bu iste ben de dogru, iyi, isabetli ve
hakka uygun hareket ediyorum. Simdi (ey Abbas!) sen ve Ali bana geldiniz. Meseleniz
ayni mesele. Bana: "(Beni Nadir'den kalan fey malini) bize ver!"
diyorsunuz. Ben de su cevabi veriyorum: "Dilerseniz, bir sartla o mali
size vereyim. O sart da sudur: "Bu mali, Resulullah (aleyhissalatu
vesselam), (Ebu Bekir ve sorumlulugunu aldigim gunden beri ben) nasil kullandi
isek sizin de oyle kullanacaginiza dair Allah'a soz vermenizdir. Onu bu sartla
aldiniz mi? Tamam mi?" Onlar: "Evet!" dediler. Hz. Omer de:
"Sonra siz bana aranizda (baska sekilde) hukmedeyim diye (mi)? geldiniz.
Hayir, vallahi aranizda, kiyamet kopuncaya kadar, bundan baska bir hukum
veremem. Bu sarti yerine getirmede aciz kalirsaniz, mali bana iade
ediverin" dedi.
Buhari, Feraiz 3, Humus 1, Cidad 80, Megazi
14, Tefsir, Hasr 3, Nafakat 3, I'tisam 5; Muslim, 48, (1757); Tirmizi, Siyer
44, (1619); Ebu Davud Harac 19, (2963, 2964, 2965, 2967); Nesai, Fey 1,
(7,136,137).
1103 - Hz. Enes (radiyallahu anh) anlatiyor:
"Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'a Bahreyn'den bir mal getirildi.
Resulullah (aleyhissalatu vesselam):
"Bunu mescide dokun" dedi. Bu mal
(simdiye kadar) Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'a gelenlerin en cok olani
idi. Resulullah (aleyhissalatu vesselam) namaza gitti ve mala hic nazar etmedi.
Namaz bitince gelip malin yaninda durdu. Her gordugune ondan veriyordu. Derken
amcasi Abbas (radiyallahu anh) geldi ve:
"Ey Allah'in Resulu, bana da ver. Zira
ben hem kendimin, hem de Akil'in (esaretten kurtulus) fidyesini verdim!"
dedi. Resulullah (aleyhissalatu vesselam) da: "Al!" dedi.
Bunun uzerine o da torbasini iyice doldurdu.
Sonra onu sirtlamaya calisti, ancak muvaffak olamadi.
"Ey Allah'in Resulu, birilerine soyle de
sirtima kaldiriversin" dedi ise de: "Hayir" cevabini aldi. Bunun
uzerine; Abbas:
"Oyleyse sen sirtima kaldiriver!"
dedi. Yine: "Hayir!" cevabini aldi. Bunun uzerine Abbas, torbadan bir
miktarini doktu, tekrar sirtlamaya calisti, yine kaldiramadi. Ve:
"Birilerine soyle sirtima
kaldiriversin!" dedi. "Hayir!" cevabini alinca, yine:
"Oyleyse sen kaldiriver" dedi. Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
buna da "Hayir!" deyince Abbas bir miktar daha bosaltti, sonra
kaldirip omuzuna koyup cekip gitti.
Resulullah (aleyhissalatu vesselam), Abbas
(radiyallahu anh)'taki para hirsina taaccubunden, bize gorunmez oluncaya kadar
gozleriyle onu takip etmisti.
Resulullah (aleyhissalatu vesselam) tek dirhem
kalincaya kadar oradan ayrilmadi."
Buhari, Salat 42, Cizye 4, Cihad 172).
1104 - Avf Ibnu Malik (radiyallahu anh)
anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'a fey mali gelince, hemen
gununde dagitirdi. Evliye iki hisse, bekara bir hisse verirdi."
Ebu Davud Harac 14, (2953).
1105 - Ibnu Omer (radiyallahu anhuma)
anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) Hayber mahsulunden her
sene zevcelerine yuz vaskveriyordu. Bunun seksen vaski hurma, yirmi vaski arpa
idi. Hz. Omer (radiyallahu anh) halife olunca, Hayber'den Yahudileri cikardigi
zaman orayi taksim etti ve Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in zevcelerini
muhayyer birakti. Dileyene arazi ve (sulama) suyu verecek, dileyene de eskiden
oldugu sekilde belli miktardaki vaski verecekti. Bazilari arazi ve suyu tercih
etti -ki Hz. Aise ve Hafsa (radiyallahu anhuma) bu gruptandi- bir kismi da
kendilerine hurma verilmesini tercih etti."
Buhari, Hars 8, 9, 11, Icare 22, Sirket 11,
Surut 5, Megazi 40; Muslim, Musakat 1,(1551); Ebu Davud, Harac 24, (3008); Ibnu
Mace, Ruhun 14, (2467).
1106 - Ebu Hureyre (radiyallahu anh) anlatiyor:
"Resulullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki:
"Peygamberlerden (aleyhimusselam) biri,
gazveye cikti da kavmine: "Nikahla baglanip, gerdege girmek istedigi halde
henuz gerdek yapmadigi kadini olan benimle gelmesin, keza bina yapip henuz
catisi atilmamis inssaati olan da gelmesin, keza gebe koyun veya develer satin
alip dogurmalarini bekleyeniniz varsa o da gelmesin" dedi. .
Gazveye cikti. Derken tam ikindi namazi
sirasinda veya buna yakin bir zamanda (fethedecegi) beldeye yaklasti. Gunes'e:
"Sen bir memursun, ancak ben de bir memurum" dedi ve Allah'a
yonelerek: "Ey Rabbim, su gunesi bize durdur (da namazimiz
gecmesin!)" diye dua etti. Gunes, o yerlerin fethini Allah muyesser
kilincaya kadar durduruldu. Sonra elde edilen ganimetleri topladilar. Toplanan
ganimetleri yemek uzere ates geldi. Fakat ates tatmadi bile. Bunun uzerine
Peygamber:
"Icimizde ganimetten calan bir hirsiz
var, her kabileden bir kisi bana biat etsin!" dedi. Bu suretle ona biat
etmeye basladilar. Derken bir adamin eli peygamerin eline yapisip
kaldi."Hirsiz bu kabilede. Kabilenin her ferdi bana teker teker biat etsin
!" dedi.
Biat etmeye basladilar. Iki veya uc kisinin
eli O'nun eline yapisti kaldi. "Ganimet hirsizi sizde" dedi.
Okuz basi kadar iri bir altin getirdiler.
Ganimet yigininin icine o da atildi. Ates gelip ganimeti yedi.
Bilesiniz, bizden once hicbir ummete ganimet
helal kilinmamistir. Ganimetleri Allah sadece bize helal kildi. Bu da, bizde
gordugu aczimiz ve za'fimiz sebebiyledir.
Buhari, Humus 8, Nikah 58; Muslim, Cihad 32.
1107 - Hz. Ebu Hureyre (radiyallahu anh)
anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) bir gun kalkip gulul'u
(yani ganimet malindan calma) hatirlatti, bunun kotulugunu, gunahinin
buyuklugunu belirtti ve bu meyanda sunlari soyledi:
"Sakin sizden birini, kiyamet gunu,
boynunda bogurmesi olan bir deve oldugu halde bana gelmis: "Ey Allah'in
Resulu, bana yardim et!" diye yalvariyor ve kendimi de cevaben:
"Senin icin hicbir sey yapamam, ben sana teblig etmistim" der
bulmayayim..." Resulullah (aleyhissalatu vesselam) bu tarzda hayvanlari ve
diger ganimet mallarini teker teker zikretti."
Buhari, Cihad 189; Muslim, Imaret 24, (1831).
1108 - Semure Ibnu Cundeb (radiyallahu anh),
Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in soyle soyledigini haber verdi: "Kim
ganimet hirsizini gizlerse bu da onun gibi olur."
Ebu Davud, Cihad 146, (2716).
1109 - Abdullah Ibnu Amr Ibni'1- As
(radiyallahu anhuma) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) bir
ganimet ele gecirilince, Hz. Bilal (radiyallahu anh)'e emrederdi, o da halka
yuksek sesle duyulur, askerler de ganimet olarak ne ele gecirmisse getirip
teslim ederdi. Peygamberimiz (aleyhissalatu vesselam) de once beste birini
(humus) alir, geri kalani taksim ederdi.
Bir gun, (Bilal'in) cagirmasindan sonra bir
adam kildan mamul bir yular getirdi ve:
"Ey Allah'in Resulu, ganimet olarak biz
de bunu ele gecirmistik!" dedi.
"Sen, dedi, uc kere bagirdigi vakit
Bilal'i isitmedin mi? O zaman niye getirmedin ?"
Adam, Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'a
(gecikmenin sebebiyle ilgili olarak kabul gormeyen) ozurler beyan etti. Ancak
neticede su cevabi aldi:
"Hayir! Bunu senden kabul etmiyorum.
Kiyamet gunu sen bununla birlikte geleceksin."
Ebu Davud, Cihad 144, (2712).
1110 - Yine Abdullah Ibnu Amr Ibni'l-As
(radiyallahu anhuma) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in
agirliklarinin basini bekleyen Kerkere denen bir zat vardi, derken vefat etti.
Resulullah (aleyhissalatu vesselam):
"O cehennemdedir!" buyurdu. Bu soz
uzerine adami gormeye gittiler. uzerinde, ganimetten calinmis bir aba
buldular."
Buhari, Cihad 190; Ibnu Mace, Cihad 34,
(2849).
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
