1221 - Urve merhum anlatiyor: "Hz. Aise
(radiyallahu anha)'ye: "Bir av hayvani benim icin avlanmamissa bu bana
helal mi, haram mi?" diye sormustum, su cevabi verdi:
"Ey kizkardesimin oglu, o (ihram muddeti)
on gundur. Icinde bir segrime (rahatsizlik, suphe) hissedersen birakiver
(yeme)."
Muvatta, Hacc 85, (1, 354).
1222 - el-Behzi (radiyallahu anh) -ki ismi
Zeyd Ibnu Ka'b'dir- anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
Mekke'ye gitmek dusuncesiyle ihramli olarak (Medine'den) cikti. Ravha nam
mevkiye varinca orada kesilmis bir vahsi esekle karsilastilar. Resulullah
(aleyhissalatu vesselam)'a bundan bahsedildi:
"Birakin onu, dedi, sahibi hemen
gelebilir!"
Derken hayvanin sahibi Behzi geldi ve
Resulullah (aleyhissalatu vesselam),i bularak:
"Ey Allah'in Resulu, bu esegi (size
biraktim) dilediginiz gibi tasarruf edin!" dedi. Resulullah derhal Hz. Ebu
Bekir'e emrederek, yol arkadaslari arasinda taksim etmesini" soyledi.
Sonra yola devam edip Isaye nam yere geldi.
Burasi Ruveyse ile Arc arasinda bir yer idi. Sicak bir golgede kivrilip
uyumakta olan bir ceylan vardi. -Ravi der ki- "Resulullah (aleyhissalatu
vesselam) bir sahsa, herkes gecinceye kadar orada bekleyip kimseye hayvani
rahatsiz ettirmemesini emretti."
Muvatta, Hacc 79,1, (351); Nesai, Hacc 78,
(5,182,183), Sayd 32, (7, 205).
1223 - Urve (rahimehullah) anlatiyor:
"Zubeyr (radiyallahu anh) ihramli oldugu halde (yemek uzere yanina)
guneste kurutulmus ceylan eti dizisini azik olarak aliyordu."
Muvatta, Hacc 77, (1, 350).
1224 - Ebu Hureyre (radiyallahu anh)
anlatiyor: "Biz, hacc veya umre icin Hz. Peygamber (aleyhissalatu
vesselam)'le birlikte yola cikmistik. Yo1 esnasinda bir cekirge surusune
rastladik. Kamci ve yaylarimizla vurmaya basladik. Resulullah (aleyhissalatu
vesselam): "Bunu yeyin, zira o deniz avindan (sayilir)" dedi."
Ebu Davud, Menasik 42, (1853); Tirmizi, Hacc
27, (850).
1225 - Ka'bu'l-Ahbar demistir ki:
"Cekirge deniz avi(ndan sayilmis)dir."
Ebu Davud, Menasik 42, (1853); Muvatta, Hacc
82,(1,352).
1226 - Muvatta'da su ziyade var: Hz. Omer
(radiyallahu anh) Ka'b'a sordu: "Nereden biliyorsun (ki cekirge deniz
avidir)?" Ka'b su cevabi verdi:
"Ey mu'minlerin emiri, nefsimi yed-i
kudretinde tutan Zat-i Zulcela1'e yemin ederim, bu (bir nevi) balik
hapsirmasidir, her yil iki sefer hapsirir."
Muvatta, Hacc 82, (1, 352).
1227 - Hz. Aise (radiyallahu anha) anlatiyor:
"Esma Bintu Umeys, Muhammed Ibnu Ebi Bekir'in dogumu sebebiyle Secere nam
nevkide nifas olmustu. Resulullah (aleyhissalatu vesselam), Hz.Ebu Bekir
(radi-yallahu anh)'i gorup, kadina yikanip ihrama girmesini emretmesini
soyledi."
Muslim, Hacc 109, (1209); Ebu Davud, Menasik
35, (1834); Ibnu Mace, Menasik 12, (2911).
1228 - Esma Bintu Umeys (radiyallahu anha)
Muhammed'i Beyda'da dogurdugunu soylemis, onceki hadisteki durumu aynen
zikretmistir."
Muvatta, Hacc 1, (1, 322); Nesai, Hacc
26,(5,127.)
Muvatta'nin bir baska rivayetinde soyle denir:
"(Esma..) Zulhuleyfe'de Muhammed'i dogurdu). Ebu Bekir (radiyallahu anh)
ona yikanmasini sonra da ihrama girmesini emretti."
Nesai, bir baska rivayette su ziyadeyi ilave eder:
"...sonra hacc icin ihrama girmesini, Ka'be'yi tavaf haric, herkesin
yaptiklarini aynen yapmasini (emretti)."
Yine Nesai'nin bir baska rivayetinde (Esma)
soyle demistir:
"Resulullah'a (birisini) gondererek:
"Ne yapayim?" diye sordurdum. Bana: "Yikan, (kan gelen kisma)
sargi bagla, sonra da ihrama gir" haberini gonderdi."
1229 - Ibnu Omer (radiyallahu anhuma)'den
yapilan bir rivayete gore, hacc veya umre icin ihrama giren hayizli kadin
hakkinda, "Kadin dilerse umre veya hacci icin ihrama girer, ancak
Beytullah'i tavaf edemez, Safa ile Merve arasindaki sa'yi de yapamaz. Bunlar
disindaki butun menasike insanlarla birliktekatilir. Temizleninceye kadar
mescide yakin olmaz."
Muvvata, Hacc 45.
1230 - Ibnu Abbas (radiyallahu anhuma)
anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki:
"Nifasli ve hayizli kadinlar mikata gelince guslederek ihrama girerler ve
Beytullah'a olan tavaf haric butun menasiki ifa ederler."
Ebu Davud, Menasik 10, (1744); Tirmizi,Hacc
100, (945).
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
