1921 - Ebu Umame
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
buyurdular ki: "Kim yatagina temiz (abdestli) olarak girer ue uyku
bastirincaya kadar AIIah'i zikrederse gecenin herhangi bir saatinde uyanip da
AIIah'tan dunya veya ahiret hayirlarindan bir sey isterse AIIah Teala,
istedigini mutlaka ona verir."
Tirmizi, Daavat 100,
(3525).
1922 - Hz. Muaz Ibnu Cebel
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Kul, kendini Allah'in azabindan kurtarmada
zikrullahtan daha muessir bir ameli islememistir."
Muvatta, Kur'an 24, (1,
11); Tirmizi, Daavat 6, (3374); Ibnu Mace, Edeb 53, (3790).
KESIM ADABI VE YASAKLARI
1923 - Seddad Ibnu Evs
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdu
ki: "AIIah Teala hazretleri, her seyde iyiligi emretmistir. Oyleyse
oldurdugunuz zaman oldurmeyi iyi yapin. Kesecek olursaniz kesmeyi iyi yapin. Bicagin
agzini bileyin. Hayvana (zahmet vermeyin) rahat ettirin."
Muslim, Sayd 57, (1955);
Tirmizi, Diyat 14, (1409); Ebu Davud, Edahi 12, (2815); Nesai, Dahaya 22, (7,
227); Ibnu Mace, Zebaih 3, (3170).
1924 - Ebu Hureyre ve Ibnu
Abbas (radiyallahu anhum) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
seytan kurbanindan (serita) men etti." Dendi ki serita, bogazindan sadece
deri kisminin kesilip, boyun damari kesilmeden olmeye terkedilen (kurbanlik)
hayvandir."
Ebu Davud, Edahi 17,
(2826).
1925 - Ibnu Abbas (radiyallahu
anhuma) demistir ki: "(Hayvani keserken) besmele cekmeyi bir kimse
unutmussa bunun bir mahzuru yoktur. Ancak kasden terketmis ise, kesilen
yenilmez."
Rezin'in ilavesidir.
1926 - Ibnu Omer
(radiyallahu anhuma) anlatiyor. "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
buyurdular ki: "Haksiz yere bir kus veya daha kucuk bir hayvan olduren
insana Allah mutlaka onun hesabini soracaktir." Kendisine: "Onun
hakki da nedir?" diye sorulunca:
"Onu keser ve yer.
Basini kesip atmaz!" diye cevap verdi."
Nesai, Sayd 34, (7, 239).
1927 - Ebu Vakid
(radiyallahu anh) anlatiyor: "ResuIuIIah (aleyhissalatu vesselam) Medineye
geldigi zaman, Medineliler, (diri olan) devenin horgucunu kesiyorlar ve
koyunlarin da kuyruklarini kopariyorlar ve bunIari yiyorlardi.
Bu durum uzerine Resulullah
(aleyhissalatu vesselam): "Hayvan diri iken ondan her ne kesilmis ise, bu
meyte (lase) hukmundedir, yenilmez" dedi."
Tirmizi, Et'ime 4, (1480);
Ebu Davud, Sayd 3, (2858); Ibnu Mace, Sayd 8, (3216).
KESIS SEKLI VE YERI
1928 - Ebu'l- Usera Usame
Ibnu Malik Ibnu Kahtam babasindan anlatiyor: "Ey Allah'in Resulu, dedim,
kesme isi sadece bogazdan ve girtlaktan (lebbe) degil midir, (hayvanin baska
yerinden de olur mu?)"
Su cevabi verdi:
"(Mizragini hayvanin) dizine saplarsan sana o da kifayet eder."
Tirmizi: "Bu, zaruret haline mahsustur" der.
Ebu Davud da: "Bu,
(yuksekten) dusen bir hayvanin kesimiyle ilgilidir" demistir.
Tirmizi, Et'ime 5, (1481);
Ebu Davud, Edahi 16, (2825), Nesai, Dahaya 25, (7, 228).
1929 - Ibnu Abbas
(radiyallahu anhuma) buyurdular ki: "Elinde (tasarrufunda) oldugu halde
(normal kesisten) seni aciz birakan sey av gibidir."
(Yine Ibnu Abbas), kuyuya
dusen bir deve hakkinda: "Neresinden gucun yeterse kes!" demistir.
Hz. Ali, Ibnu Omer ve Hz. Aise (radiyallahu anhum) de bu goruste idiler.
Ibnu Abbas, Ibnu Omer ve
Enes (radiyallahu anhum): "Bogazdan kesmeye baslayinca (acele sebebiyle)
basi kopuverse bunda bir beis yok. Ancak, ense tarafindan kesilmisse yenmez,
bas kopsa da kopmasa da farketmez" demistir.
Buhari, Zebaih 23, (Bir
babin basliginda zikretmistir).
1930 - El-Hudri
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'a
sorularak dendi ki: "Biz deve, sigir ve davari, karinlarinda cenin oldugu
halde bogazliyoruz. Cenini yiyelim mi, atalim mi?"
Su cevabi verdi:
"Dilerseniz yiyin.
Zira onlarin tezkiyesi (temiz ve helal olmalari) annelerinin tezkiyesine tabidir."
Ebu Davud, Edahi 18,
(2827); Tirmizi, Et'ime 2, (1476).
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
