4241 - Ibnu Omer radiyallahu anhuma anlatiyor:
"Resulullah aleyhissalatu vesselam Muta gazvesinde Zeyd Ibnu Harise
radiyallahu anhuma'yi emir (komutan) tayin etti ve dedi ki:
"Eger Zeyd oldurulecek olursa, komutan
Ca'fer'dir. Ca'fer oldurulecek olursa Abdullah Ibnu Ravaha'dir"
(radiyallahu anhum).
Abdullah der ki: "Bu gazvede aralarinda
ben de vardim. (Bir ara) Ca'fer Ibnu Ebi Talib radiyallahu anh'i aradik. Onu
oluler arasinda bulduk. Oyleydi ki cesedinin on cephesinde doksan kusur ok ve
mizrak yarasi saydik." Bir rivayette de su ziyadeyi ilave etmistir:
"Arka tarafinda hic yara yoktu."
Buhari, Megazi 44.
4242 - Hz. Enes radiyallahu anh anlatiyor:
"Resulullah aleyhissalatu vesselam, Zeyd, Ca'fer ve Ibnu Ravaha'nin
olduklerini onlardan haber gelmezden once bildirdi. Soyle demisti:
"Bayragi Zeyd aldi ve isabet aldi (oldu).
Bayragi ondan sonra Ca'fer aldi o da oldu. Sonra Abdullah Ibnu Ravaha aldi, o
da oldu. -Boyle deyince Resulullah aleyhissalatu vesselam'in gozleri yasla
doldu.- (Resulullah sozlerine devam etti): "Bayragi, sonra Allah'in
kiliclarindan bir kilic, tayin edilmeksizin aldi: Halid Ibnu'l-Velid... Allah
Teala Hazretleri ona zafer verdi."
Buhari, Cenaiz 4, Cihad 7, 183, Menakib 25,
Fedaili'l-Ashab 25, 44; Nesai, Cenaiz 27, (4, 26).
4243 - Kays Ibnu Ebi Hazim rahimehullah
anlatiyor: "Halid'in soyle soyledigini isittim: "Muta gunu elimde
dokuz kilic kirildi. Elimde sadece Yemen'de mamul bir safiha (genis demirli
kilic) kaldi."
Buhari, Megazi 44.
4244 - Avf Ibnu Malik el-Esca'i radiyallahu
anh anlatiyor: "Muta gazvesine zeyd Ibnu Harise radiyallahu anh ile
birlikte ciktim. Bana Yemenli bir asker refakat etti ki, uzerinde sadece bir
kilinci vardi. Muslumanlardan biri bir deve kesti. Yemenli, ondan derinin bir
parcasini istedi, o da verdi. Yemenli ondan kendine bir nevi kalkan yapti.
Yolumuza devam ederken bir Rum birligiyle karsilastik. Onlar arasinda, uzerinde
muzehheb (altin islemeli) eger tasiyan sari bir at uzerinde bir adam vardi.
Adamin silahi da muzehheb idi. Rumi adam muslumanlara siddetle saldirmaya
basladi. Yemenli asker de bir kayanin arkasinda saklanarak onu takibe basladi.
Derken rumi ona ugradi. Yemenli kilinciyla atin ayaklarini kirdi ve Rumi yere
dustu. Hemen kiliciyla uzerine atilip adami oldurdu. At(ta olanlari) ve silahi
aldi.
Allah Teala Hazretleri muslumanlara zafer
muyesser edince, Halid Ibnu'l-Velid adama birini gondererek selebden (oldurdugu
kimsenin esyalarindan el koydugu seylerden) bazisini ondan aldi.
Avf der ki: "Ben Halid'e gelerek,
kendisine: "Bilmiyor musun, Resulullah, selebin oldurene ait olduguna
hukmetmistir!" dedim.
"Elbette biliyorum. Fakat bunun aldiklari
gozume cok geldi!" dedi. Ben: "Ya bunu adama geri verirsin, ya da
durumu Aleyhissalatu vesselam'a soylerim!" dedim. Ama Halid, geri
vermekten imtina etti."
Avf der ki: "Resulullah aleyhissalatu
vesselam'in yaninda toplaninca, ben Yemenlinin ve Halid'in yaptigi seyleri
hikaye ediverdim. Resulullah aleyhissalatu vesselam: "Ey Halid niye boyle
yaptin?" diye sordu. Halid:
"Bu gozume cok gorundu!" dedi.
Aleyhissalatu vesselam: "Ondan ne aldi isen geri ver!" dedi.
Ben: "Ey Halid! Al iste, ben sana (boyle
yapman gerektigini) soylemedim miydi?" dedim. Resulullah aleyhissalatu
vesselam: "Bu da ne demek?" buyurdu. Ben de anlattim. Bunun uzerine
Resulullah ofkelendi ve:
"Ey Halid, ona geri verme! Siz benim
komutanlarimi bana birakir misiniz hic! (Sizin ve komutanlarimin misali, deve
veya koyun cobani tutulup da onlari guden, sulama vakti gelince havuza goturen
coban ve surusune benzersiniz. Suru gelir havuza girer, temiz suyu icer, cobana
bulanigi kalir. Temizi size bulanigi komutanlarima."
Ebu Davud, Cihad 148, (2719, 2720); Muslim,
Cihad 44, 45, (1753, 1754).
USAME IBNU ZEYD'IN, CUHEYNE'NIN HURUKA'YA
GONDERILMESI
4245 - Ebu zabyan anlatiyor: "Usame Ibnu
zeyd radiyallahu anh'i dinledim, diyordu ki:
"Resulullah aleyhissalatu vesselam bizi
huruka'ya gonderdi. Sabah baskini yapip hezimete ugrattik. Ben ve Ensardan
biri, Hurukali bir adama rastladik. Adama galebe calmistik. Lailaheillallah
dedi. Adam bunu soyler soylemez Ensari savasmayi birakti, ben devam ettim ve
mizragimi saplayip oldurdum.
Medine'ye geldigimiz zaman benim yaptigim,
Resulullah'in kulagina ulasmis. (Beni cagirtti ve:)
"Ey Usame! Sen, lailahe illallah dedikten
sonra adam mi oldurdun?" diye sordu. Ben:
"O bunu, canini kurtarmak icin
soyledi" dedim. Resulullah aleyhissalatu vesselam: "Sen onu Lailahe
illallah dedikten sonra oldurdun mu?" dedi. Bu cumleyi o kadar cok pespese
tekrar etti ki, keske bugunden daha once musluman olmasaydim (musluman olarak
boyle bir cinayeti islememis olurdum) diye temenni ettim."
Buhari, Diyat 2; Muslim Iman 158, (96). Ebu
Davud, Cihad 104, (2643).
Muslim'in Cundeb'ten kaydettigi bir diger
rivayet soyle: "Sen Lailahe illallah diyeni oldurdun mu? Kiyamet gunu
Lailahe illallah gelince ona nasil hesap vereceksin?" Bunu ona cok
tekrarladi."
FETIH GAZVESI
4246 - Hz. Ali radiyallahu anh anlatiyor:
"Resulullah aleyhissalatu vesselam beni, Zubeyr'i ve Mikdad'i gonderdi ve
dedi ki:
"Gidin Ravzatu Hah nam mevkiye varin.
Orada bir kadin bulacaksiniz. Onda bir mektup var, mektubu ondan alin
gelin."
Gittik. Atimiz bizi cabuk goturdu. Ravza'ya
geldik. Kadinla karsilasinca:
"Mektubu cikar!" dedik. Kadin:
"Bende mektup yok!" dedi.
"Ya mektubu cikarirsin yahut senin
elbiselerini soyariz!" diye ciddi konustuk. Sac orgulerinin arasindan
mektubu cikardi. Onu Resulullah aleyhissalatu vesselam'a getirdik. Icerisinde
su vardi:
"Hatib Ibnu Ebi Belte'a tarafindan,
Mekke'de olan bazi musriklere yazilmisti. Resulullah aleyhissalatu vesselam'in
(sefer hazirligi ile ilgili) faaliyetlerini haber veriyordu. Resulullah
aleyhissalatu vesselam (Hatib'i cagirtarak):
"Ey Hatib, bu da ne?" diye sordu.
Hatib:
"Ey Allah'in resulu, bana kizmada acele
etme. Ben Kureys'e disardan katilan bir adamim. Ben onlardan degilim (aramizda
kan bagi yok). Senin bereberindeki muhacirlerin (Mekke'de) akrabalari var.
Mekke'deki mallarini ve ailelerini himaye ederler. Bu sekilde nesebten gelen
hamilerim olmadigi icin oradaki yakinlarimi himaye edecek bir el edineyim
istedim. Bunu katiyyen kufrum veya dinimden irtidadim veya Islam'dan sonra
kufre rizamdan dolayi yapmadim" dedi.
Resulullah aleyhissalatu vesselam: "Bu
size dogruyu soyledi!" dedi.
Hz. Omer atilarak: "Ey Allah'in Resulu!
Birak beni, su munafigin kellesini ucurayim!" dedi. Resulullah
aleyhissalatu vesselam da:
"Ama o Bedr'e katildi. Ne biliyorsun,
belki de Allah Teala Hazretleri Bedir ehlinin haline muttali oldu da:
"Dilediginizi yapin, sizleri magfiret etmisim" buyurdu. Bunun uzerine
Allah Teala Hazretleri su vahyi indirdi: "Ey iman edenler! Benim dusmanimi
da kendi dusmanlarinizi da dostlar edinmeyin. (Kendileriyle aranizdaki) sevgi
yuzunden onlara (peygamberin maksadini) ulastirirsiniz (degil mi?) Halbuki
onlar Hak'tan size gelene kufretmislerdir" (Mumtehine 1).
Buhari, Megazi 9, Cihad 141, 195, Tefsir,
Mumtehine 1, Isti'zan 23, Istitabe 9; Muslim, Fedailu's-Sahabe 161; Ebu Davud,
Cihad 108, (2650, 2651); Tirmizi, Tefsir, Mumtahine, (3302).
4247 - Ibnu Abbas radiyallahu anhuma
anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam Feth gazvesini Ramazan
ayinda yapti."
Buhari, Megazi 47, Savm 34, Cihad 106; Muslim,
Siyam 88, (1113).
4248 - Urve Ibnu Zubeyr rahimehullah
anlatiyor: "Resulullah aleyhissalatu vesselam Fetih senesinde (Mekke'ye
muteveccihen) yuruyunce, bu haber Kureys'e ulasti. Ebu Sufyan Ibnu Harb, Hakim
Ibnu Hizam, Budeyl Ibnu Verka haber toplamak uzere sehrin disina ciktilar.
Yuruyerek ilerleyip Merru'z-Zehran nam mevki'e kadar geldiler. Bir de ne
gorsunler; her tarafta atesler yaniyor, tipki Arafat'ta hacilarin yaktigi
atesler gibi. Ebu Sufyan saskin:
"Bu da ne? Sanki Arafat'taki
atesler!" der. budeyl Ibnu Verka', "Beni Amr'in atesleri
olmasin?" der. Ebu Sufyan:
"Ama, Beni Amr'in atesi bundan az olmayi!
der. Resulullah aleyhissalatu vesselam'in devriyelerinden bazilari bunlari
gorur, yaklasir ve tevkif edip, Resulullah aleyhissalatu vesselam'a getirirler.
Ebu Sufyan musluman olur.
Yurudukleri zaman Abbas radiyallahu anh'a:
"Sen Ebu Sufyan'i su dagin burnunda
durdur da muslumanlari gorsun!" buyurur. Tenbih edildigi sekilde Hz.
Abbas, Ebu Sufyan'i (hakim bir noktada) durdurur. Kabileler, Resulullah
aleyhissalatu vesselam'la birlikte boluk boluk Ebu Sufyan'in onunden gecmeye
baslarlar. Bir boluk gecer, Ebu Sufyan sorar: "Ey Abbas bunlar kim?"
"Bunlar Beni Gifar!" der. Ebu
Sufyan:
"Bana ne Gifar'dan!" der. Sonra
Cuheyne kabilesi gecer. Ebu Sufyan ayni sekilde sorar, aldigi cevaba benzer
mukabelede bulunur. Arkadan Suleym gecer. Ebu Sufyan ayni sekilde sorar, aldigi
cevaba benzer mukabelede bulunur. Derken bir boluk gelir ki, bu oncekilerden
cok farklidir. Yine sorar:
"Ey Abbas bunlar kim?"
"Bunlar, der Abbas, Ensardir. Baslarinda
Sa'd Ibnu Ubade, beraberlerinde de bayrak var!" Sa'd der ki:
"Ey Ebu Sufyan, bugun savas gunudur.
Bugun Ka'be'nin helal addolunacagi gundur!"
Ebu Sufyan Abbas'a: "Ey Abbas! (Sen
Mekkelisin) bugun muhafaza vazifeni yapacagin en iyi firsat. Gorelim seni
(sehri yagmalatma)" der. Derken bir boluk daha gecer. Bu gecenlerin sayica
en kucugu. Bunun icinde Resulullah aleyhissalatu vesselam ve (yakin) ashabi
var. Resulullah'in sancagi da Zubeyr Ibnul-Avvam radiyallahu anh'in elindedir.
Resulullah aleyhissalatu vesselam Ebu Sufyan'in yanindan gecerken, Ebu Sufyan:
"Sa'd Ibnul-Ubade'nin soyledigini biliyor
musun?" der.
Resulullah aleyhissalatu vesselam: "Ne
demisti?" diye sorar. Ebu Sufyan:
"Sunu sunu soyledi" diyerek
(yukarida kaydedilen sozlerini) hatirlatir. Bunun uzerine Resulullah:
"Sad Ibnu Ubade yanildi. Bilakis, bugun
Allah'in Ka'be'nin sanini yucelttigi bir gundur; bugun Ka'be'ye ortunun
giydirildigi bir gundur!" dedi. Resulullah aleyhissalatu vesselam,
sancaginin (Mekke'nin Bati ve Kuzey cihetinde yer alan iki dagdan biri olan)
el-Hacun'a dikilmesini emretti. Halid Ibnu Velid radiyallahu anh'a, sehre
Mekke'nin ust kismindan, Keda'dan girmesini ferman buyurdu.
O gun Halid Ibnu Velid'in suvarilerinden iki
kisi oldurulur: Hubeys Ibnu'l-Es'ar ve Kurz Ibnu Cabir el-Fihri radiyallahu
anhuma."
Buhari, Megazi, 48.
4249 - Ibnu Abbas radiyallahu anhuma
anlatiyor: "Abbas, Ebu Sufyan Ibnu Harb'i getirmisti, Merru'z-Zahran'da
musluman oldu. Abbas radiyallahu anh dedi ki:
"Ey Allah'in Resulu, Ebu Sufyan,
sereflenmeyi seven bir kimsedir. (Onun sereflenecegi) bir sey yapsaniz!"
"Dogru soyledin! (Sehre girerken ilan
edin:) Kim Ebu Sufyan'in evine girerse emniyettedir, kim kapisini kapar
(evinden disari cikmazsa) emniyettedir; kim silahini atarsa o da emniyettedir.
Kim Mescide (Ka'be'ye) girerse o da emniyettedir!"
Ebu Davud, Harac 25, (3021, 3022).
4250 - Hz. Enes radiyallahu anh anlatiyor:
"Resulullah aleyhissalatu vesselam, Fetih gunu, Mekke'ye basinda
migferiyle girdi. Onu cikardigi zaman, bir adam gelerek:
"Ibnu Hatal Ka'be'nin ortusune sarilmis
(vaziyette yakalandi, affedelim mi?)" dedi.
"Onu oldurun!" emir
buyurdular."
Buhari, Megazi 48, Cezau's-Sayd 18, Cihad 169,
Libas 17; Muslim, Hacc 450, (1357); Muvatta, Hacc 247, (1, 423); Ebu Davud,
Cihad 127, (2685); Tirmizi, Cihad 18, (1693); Nesai, Hacc 107, (5, 201).
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
