521 - Behz
Ibnu Hakim babasi ve ceddi tarikiyle anlattigina gore, Resulullah
(aleyhissalatu vesselam)'in "Siz insanlar icin cikarilmis en hayirli bir
ummetsiniz" (Al-i Imran, 110) ayeti hakkinda sunu soyledigini isitti:
"Siz yetmis ummeti yetmise tamamlayan sonuncu ummetsiniz. Siz onlarin en
hayirlisi ve Allah yaninda en degerli olanisiniz."
Tirmizi,
Tefsir, Al-i Imran (3004); Ibnu Mace, Zuhd 34, (4288).
522 - Ibnu
Abbas (radiyallahu anhuma): "Rabb'e kul olun (kunu Rabbaniyyin)"
(Al-i Imran, 79) ayetiyle "Hakimler, fakihler olun" denmek
istenmistir" buyurmustur.
Buhari, bu
hadisi bab basliginda kaydetmistir (ilm 10).
523 - Hz.
Cabir (radiyallahu anh) anlatiyor: Su ayet bizim hakkimizda indi: "O zaman
icinizden iki zumre za'f goster(mek iste)misdi. Halbuki onlarin yardimcisi
Allah'ti. Mu'minler ancak Allah'a guvenip dayanmalilar." (Al-i Imran, 122)
Hz. Cabir devamla su aciklamayi yapti: "Biz iki zumreydik: Bir zumre Benu
Harise, digeri Benu Seleme. Ayette: "Allah onlarin yardimcisidir"
dendigi icin bu ayet hakkimizda inmemis olsaydi sevinmezdim."
Buhari,
Megazi 18, Tefsir, Al-i Imran 8; Muslim, Fedailu's-Sahabe 171, (2505).
524 - Ibnu
Omer (radiyallahu anhuma) anlatiyor: Resulullah (aleyhissalatu vesselam) Safvan
Ibnu Umeyye, Suheyl Ibnu Amr ve el-Haris Ibnu Hisam'a beddua ediyordu. Bunun
uzerine su ayet indi: "Allah'in, onlarin tevbelerini kabul veya onlara
azab etmesi isiyle senin bir ilisigin yoktur; cunku onlar zalimlerdir"
(Al-i Imran, 128).
Buhari,
Megazi 21, Tefsir, Al-i Imran 9; Tirmizi, Tefsir, Al-i Imran (3007, 3008);
Nesai, Salat 121, (2, 203).
525 -
Tirmizi'de geldigi uzere Resulullah (aleyhissalatu vesselam) Uhud gunu soyle
demistir: "Ey Allahim, Ebu Sufyan'a lanet et! Ey Allah'im, el-Haris Ibnu
Hisam'a ln Ibnu Umeyye'ye lanet et!" Bunun uzerine: "Allah'in onlarin
tevbelerini kabul veya onlara azab etmesi isiyle senin bir ilisigin yoktur. Cunku
onlar zalimlerdir" (Al-i Imran, 128) mealindeki ayet indi.
Tirmizi,
Tefsir, Al-i Imran (3007).
526 -
Nesai'de geldigine gore, Ibnu Omer, Hz. Peygamber (aleyhissalatu vesselam)'in
sabah namazinda basini sonuncu rekatta kaldirdigi sirada "Ey Rabbim...
lanet" diye aynen yukaridaki hadiste muhtevayi isittigini soylemistir.
Nesai, Salat
121, (2, 203).
527 - Ibnu
Abbas (radiyallahu anhuma): "Hicbir peygamber ganimete ve millet malina
hiyanet yarasmaz" (Al-i Imran, 161) ayeti, Bedir savasi sirasinda kaybolan
kirmizi renkli bir kadife parcasi hakkinda nazil olmustu. Cemaatten bazisi
"Belki de Hz. Peygamber almistir" demisti ki bunun uzerine yukaridaki
ayet nazil oldu."
Ebu Davud,
el-Huruf ve'l-Kiraat 1,(3971); Tirmizi, Tefsir, Al-i Imran (3012).
528 - Ibnu
Abbas (radiyallahu anhuma) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
ashabina soyle dedi: "Uhud'da sehid olan kardesleriniz var ya! allah,
onlarin ruhlarini yesil kuslarin icine koydu. Bunlar cennetin nehirlerine
giden, cennet meyvelerinden yiyen ve Arsin golgesine asilmis altindan
kandillere girip istirahat eden kuslardir. Sehidler boylece guzel guzel yiyip
icip dinlenince soyle dediler: Kardeslerimize bizden kim haber goturecek ve
bildirecek ki bizler cennette dirileriz, riziklaniyoruz? Bu haber gitmeli ki
onlar cennete karsi isteksiz olmasinlar ve harpte korkak davranmasinlar!"
Allah Teala
onlara cevaben:
"Sizin
haberinizi ben duyuracagim" buyurdu ve su ayeti indirdi: "Allah
yolunda oldurulenleri olu saymayin bilakis onlar Rableri katinda diridirler.
Allah'in bol nimetinden onlara verdigi seylerle sevinc icinde riziklanirlar.
Arkalarindan kenidlerine ulasmayan kimselere, kendilerine korku olmadigini ve
kendilerinin uzulmeyeceklerini mujde etmek isterler" (Al-i Imran, 169).
Ebu Davud,
Cihad 27, (2520).
529 - Yine
Ibnu Abbas (radiyallahu anluma): "Halk onlara "Dusmaniniz olan
insanlar size karsi bir ordu topladilar, onlardan korkun" dediler. Bu,
onlarin imanini artirdi da: "Allah bize yeter, o ne guzel vekildir"
dediler" (Al-i Imran 173). ayeti hakkinda su aciklamayi yapti: "Bunu
Ibrahim (aleyhisselam) atese atildigi esnada soyledi, keza ayni seyi Hz. Peygamber
(aleyhissalatu vesselam), halk kendisine: "Insanlar size karsi
toplandilar" dedigi zaman soyledi.
Buhari,
Tefsir, Al-i Imran, 13.
530 - Ebu
Said (radiyallahu anh) anlatiyor: "Hz. Peygamber (aleyhissalatu vesselam)
zamaninda bir kisim munafiklar, Resulullah (aleyhissalatu vesselam) bir gazveye
ciktigi vakit ondan ayrilip geri kalirlar ve Resulullah (aleyhissalatu
vesselam)'a muhalefet edip kaldiklari icin rahatlarlar, sevinirlerdi.
Resulullah (aleyhissalatu vesselam) Medine'ye donunce de gelip andlar, yeminler
icerek ozurler beyan ederlerdi. Bir de isterlerdi ki, yapmadiklari seylere
ovguye, madh'u senaya mazhar olsunlar. Onlarin bu hali ile ilgili olarak su
ayet nazil oldu: "Ettiklerine sevinen ve yapmadiklariyla ovulmekten
hoslananlarin, sakin sakin onlarin azabtan kurtulacaklarini sanma, elem verici
azab onlaradir" (Al-i Imran, 188). Buhari, Tefsir, Al-i Imran 16, (6, 51);
Muslim, Sifatu'l-Munafikin 7, (2777).
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
