611 - Hz.
Enes (radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) su
ayeti okudu: "Rabbi daga tecelli edince onu yerle bir etti" (A'raf
143) -hadisi rivayet eden Hammad soyle der: Hammad'dan rivayeti yapan Suleyman
b. Harb merhum- (tecellinin hafifligini gostermek icin) bas parmaginin yaniyla
sag parmaginin ucuna degdirerek gosterir. (Ve ayetin kiraati bitince
Resulullah) ilave eder: "Dag, ciglik atti ve Musa baygin dustu"
Tirmizi,
Tefsir, A'raf (3076).
612 - Muslim
Ibnu Yesar el-Cuheni anlatiyor: "Hz. Omer (radiyallahu anh)'den:
"Rabbim Beni Adem'den, bellerinden zurriyetlerini alip da onlari
nefislerine karsi sahid tutarak: "Rabbiniz degil miyim?" diye ishad
ettigi vakit bela (evet) dediler: Sahidiz. "Kiyamet gunu bizim bundan
haberimiz yoktu" demeyesiniz. Yahud: "Ancak onceden atalarimiz sirk
kostular, biz ise onlardan sonra bir zurriyet idik, simdi o batili te'sis
edenlerin yaptiklariyla bizi helak mi edeceksin?" demeyesiniz" (A'raf
172-173) ayetinden soruldu Hz. Omer (radiyallahu anh) su cevabi verdi: "Bu
ayetten Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'a da sorulmustu. O soyle acikladi:
"Allah Teala hazretleri, Hz. Adem'i yaratti sonra sag eliyle meshedip
ondan bir zurriyet cikardi ve: "Bunlar cennet icindir, bunlar cennet
ehlinin ameliyle amel ederler" dedi. Rabb Teala, ikinci defa sirtini
oksadi, ondan bir nesil daha cikardi ve: "Bunlari da cehennem icin
yarattim, bunlar da cehennem ehlinin amelini isleyecekler" dedi.
Cemaatten bir
adam: "Ey Allah'in Resulu! (kaderimiz ezelden yazilmis ise) niye amel
ediyoruz? diye sordu. Resulullah (aleyhissalatu vesselam) su aciklamayi yapti:
"Allah bir kisiyi cennet ehli olarak yaratmissa onu cennet ehlinin
amelinde calistirir. Oyle ki cennetliklerin bir ameli uzere olur ve Allah da
onu cennetine kor. Aksine bir kulu da cehennem ehli olarak yaratmissa, onu da
cehennemliklerin amelinde istimal eder. Oyle ki bu da cehennemliklerin bir
ameli uzere olur, Allah da onu cehenneme koyar."
Muvatta,
Kader 2, (2, 898, 899); Tirmizi, Tefsir, A'raf, (3077); Ebu Davud, Sunnet 17,
(4703).
613 - Ebu
Hureyre (radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
buyurdular ki: "Allahu Zu'l-Celal hazretleri Adem (aleyhissalatu
vesselam)'i yarattigi zaman sirtini meshetti. Bunun uzerine kiyamete kadar onun
neslinden yaratacagi insanlardan herbirinin iki gozu arasina nurdan bir
parlaklik koydu. Sonra hepsini Adem (aleyhisselam)'e arzetti. Adem
(aleyhisselam):
"-Ey
Rabbim bunlar da kim?" diye sordu.
"-Bunlar
senin zurriyetindir" dedi.
Onlardan bir
tanesi dikkatini cekti, gozlerinin arasindaki parlaklik cok hosuna gitmisti.
"-Ey
Rabbim su da kim?" diye sordu.
"-Davud!"
deyince.
"-Pekala
ne kadar omur verdin?" diye sordu.
"-Altmis
yil!" dedi.
Adem:
"-Ey
Rabbim, ona benim omrumden kirk yil ilave et!" dedi.
Resulullah
(aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: Hz. Adem'in yasi kirk yil eksik olarak
kesinlesince hemen olum melegi geldi. Adem (aleyhisselam) ona:
"-Yani
benim omrumden kirk yil daha geride kalmadi mi?" dedi. Melek:
"-Iyi
ama, dedi, sen onu oglun Davud'a vermedin mi?"
Adem inkar
etti, zurriyeti de inkar etti, Adem unuttu ve meyveden yedi. Zirriyeti de
unuttu. Adem hata isledi, zurriyeti de hata isledi."
Tirmizi,
Tefsir, A'raf, (3078). Tirmizi hadisin sahih oldugunu soyledi.
614 - Semure
Ibnu Cundeb (radiyallahu anh) anlatiyor: Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
buyurdular ki: "Havva (aleyhisselam) hamile kaldigi zaman iblis Havva'nin
yanina geldi. (Bu sirada) Havva'nin cocugu yasamiyor hep oluyordu. Iblis:
"Cocuga Abdu'l-Haris adini ver, cunku o yasiyor" dedi. Havva bu ismi
verdi, cocuk da yasadi. Ancak bu durum seytanin bir telkini ve emri idi."
Tirmizi,
Tefsir, A'raf, (3079).
615 -
Ibnu'z-Zubeyr (radiyallahu anhuma) diyor ki: "Sen af yolunu tut, bagisla,
uygun olani emret, bilgisizlere aldiris etme" (A'raf, 199) ayeti, ancak ve
ancak halkin ahlaki hususunda nazil oldu."
Buhari,
Tefsir, A'raf 5; Ebu Davud, edeb 5, (4787).
616 - Buhari
ve Ebu Davud'un diger bir rivayetinde soyle denir: "Allah, Peygamberine
(aleyhissalatu vesselam) halkin ahlakindan, affetmeyi, benimseyip almasini
emretti."
Buhari,
Tefsir, A'raf 5; Ebu Davud, Edep 5, (4787).
ENFAL SURESI
617 - Ibnu
Cubeyr anlatiyor: "Ibnu Abbas (radiyallahu anhuma)'a: "Enfal suresi
(ne hususta indi?) diye sordum, bana: "Bedir Savasi uzerine indi"
cevabini verdi."
Buhari,
Tefsir, Enfal 1; Muslim, Tefsir, 31, (3031).
618 - Mus'ab
Ibnu Sa'd babasindan (radiyallahu anh) naklettiginegore, babasi soyle demistir:
"Bedir Savasi sirasinda bir kilicla geldim ve: "Ey Allah'in Resulu,
Allah kalbimi musriklerden kurtardi, bu kilici bana bagisla" dedim. Bana:
"Bu mal ne senin, ne de benim" diye cevap verdi.
Ben
(icimden): "Bu kilic, savas sirasinda benim kadar ciddi hizmette
bulunmayan birine verilebilir" diyerek ayrildim.
Sonra
Resulullah (aleyhissalatu vesselam) benim yanima geldi ve: "Sen, kilic
benim degilken onu benden istemistin. Simdi ise artik benim oldu, al, bu senin
olsun!" dedi." Su ayet inmisti:
"Ey
Muhammed! Sana ganimetlere dair soru sorarlar, de ki: "Ganimetler Allah'in
ve Peygamberindir. Inaniyorsaniz Allah'tan sakinin..." (Enfal, 1).
Muslim, Cihad
33, (1748); Tirmizi, Tefsir, Enfal (3080); Ebu Davud, Cihad 156, (2740).
619 - Ebu
Said (radiyallahu anh) anlatiyor: "Tekrar savasmak icin bir tarafa
cekilmek veya bir baska topluluga katilmak maksadi disinda, savas gunu arkasini
dusmana donen kimse Allah'tan bir gazaba ugramis olur. Onun varacagi yer
cehennemdir. Ne kotu bir donustur!" (Enfal, 16) ayeti Bedir gunu indi."
Ebu Davud,
Cihad 106, (2648).
620 - Ibnu
Abbas (radiyallahu anhuma) "Allah katinda yeryuzundeki canlilarin en
kotusu gercegi akletmeyen sagirlar ve dilsizlerdir" (Enfal, 22) ayetinde
kastedilmis olanlar Abdu'd-Darogullarindan bir gruptur" denmistir."
Buhari,
Tefsir, Enfal 1.
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
