1191 - Hz.Aise (radiyallahu anha) anlatiyor:
"Biz Resulullah (aleyhissalatu vesselam) ile (hacc ve umre icin ihrama
girip) Mekke'ye giderdik. Ihram sirasinda alinlarimiza sukk denen bir tib
surerdik. Birimiz terleyecek olsa, yuzune akardi. Resulullah (aleyhissalatu
vesselam) bunu gordugu halde (bize) onu(n surulmesini) yasaklamazdi."
Ebu Davud, Menasik 32, (1830).
1192 - Salt Ibnu Zubeyd (rahimehullah),
ailesinin bazi fertlerinden naklen sunu rivayet etmistir: "Hz. Omer
(radiyallahu anh) Secere nam mevkide iken, bir tib kokusu hissetti.
"Bu koku kimden geliyor?" diye
sordu: Kesir Ibnu's-Salt:
"Bendendir, (sacimin dagilmamasi icin)
surundum ve tiras olmamaya karar verdim" dedi. Hz. Omer (radiyallahu anh):
"Su birikintilerinden birine git, basini
koku gidinceye kadar ovustur!" diye emretti. Kesir Ibnu's-Salt oyle
yapti."
Muvatta, Hacc 20, (1, 329).
1193 - Muvatta'nin bir diger rivayeti, Eslem
Mevla Omer'den: "Omer (radiyallahu anh), bir tib kokusu hissetmisti.
"Bu koku kimden?" diye sordu.
Muaviye Ibnu Ebi Sufyan (radiyallahu anh):
"Ey mu'minlerin emiri!
Bendendir!"diye cevap verdi. (Hz. Omer kizgin bir eda ile):
"Allah Allah! Senden mi?" diye
cikisti. Hz. Muaviye:
"Bana Ummu Habibe surdu, ey mu'minlerin
emiri!" (diye ozur) beyan etti. Hz. Omer:
"Allah askina geri don ve su surdugun
seyi yika!" diye emretti."
Muvatta, Hacc 19.
1194 - Ibnu Omer (radiyallahu anhuma)'den
anlatildigina gore: "Ihramli iken Cuhfe'de olmus olan oglu Vakid'i
kefenlemis, bu arada basini ve yuzunu orttukten sonra soyle demistir:
"Eger ihramli olmasaydik, cenazeye tib de surerdik."
Muvatta, Hacc 14, (1, 327).
1195 - Nafi anlatiyor: "Ibnu Omer
(radiyallahu anhuma) ihram giyerek Mekke'ye muteveccihen yola ciktigi zaman,
guzel kokusu olmayan bir yag ile yaglanirdi. Sonra Zulhuleyfe mecsidine gelir,
orada (ihram icin iki rek'at) namaz kilar, sonra hayvanina binerdi. Devesi
(ayaga kalkip) onu dogrultunca telbiyeye baslar ve soyle derdi: "Ben
Resulullah'in boyle yaptigini gordum."
Buhari, Hacc 28; Muvatta, Hacc 32, (1, 333).
1196 - Tirmizi'nin bir rivayetinde soyle
denir: "(Ibnu Omer) reyhanlanmamis bir yagla yaglanirdi." Yani
kokulandirilmamis.
Tirmizi, Hacc 114, (962); Ibnu Mace, Menasik
88, (3083).
1197 - Ibnu Abbas (radiyallahu anhuma)
anlatiyor: "Ihramli reyhan koklayabilir, aynaya bakabilir. Yedigi
zeytinyagi ve tereyagi ile tedavi olabilir."
Buhari, Hacc 18, (Bab basliginda, senetsiz
olarak kaydetmistir).
1198 - Abdullah Ibnu Huneyn anlatiyor:
"Ibnu Abbas ile Misver Ibnu Mahreme (radiyallahu anhuma) Ebva'da ihtilaf
ettiler. Ibnu Abbas: "Muhrim basini yikar" dedi. Misver ise:
"Hayir, yikayamaz!" dedi. Ibnu Abbas, beni Ebu Eyyub el-Ensari
(radiyallahu anh)'ye gonderdi. Ben onu iki direk arasina gerilmis bir perde
gerisinde yikaniyor buldum. Kendisine selam verdim.
"Kim o?" dedi. "Abdullah Ibnu
Huneyn'im. Beni, size Ibnu Abbas gonderdi. Sizden, ihramli iken Resulullah
(aleyhissalatu vesselam)'in basini nasil yikadigini soruyor" dedim. Bunun
uzerine Ebu Eyyub (radiyallahu anh) elini perde (ipinin) uzerine koyup asagi
dogru basti ve basi gorundu. Uzerine su doken birisine: "Dok!" dedi.
O da doktu. Ebu Eyyub (radiyallahu anh) basini elleriyle ileri geri ovalayip:
"Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'i
boyle yapar gordum" dedi."
Buhari, Cezais-Sayd 14; Muslim, Hacc 91,
(1205); Muvatta, Hacc 4, (1, 323); Ebu Davud, Menaeik 38, (1840); Nesai, Hacc
27, (5,128-129); Ibnu Mace, Menaaik 22, (2934).
Muvatta disindaki rivayetlerde su ziyade
mevcuttur: "Misver, Ibnu Abbas'a sunu soyledi: "Seninle bir daha
munakasa etmiyecegim (ne dersen kabulum)."
1199 - Harice Ibnu Zeyd, babasi Zeyd
(radiyallahu anh)'den naklediyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
ihrama girmek cin soyundu ve yikandi."
Tirmizi, Hacc 16, (830).
1200 - Nafi anlatiyor: "Ibnu Omer
(radiyallahu anhuma) ihrama girmezden once ihram icin, Mekke'ye girmek icin,
Arafat'ta vakfe icin yikanirdi."
Muvatta, Hacc 3, (1, 322); Buhari, Hacc 38.
Bir rivayette su ziyade vardir: "Ihrama
girdi mi, basini sadece ihtilam oldugu zaman yikardi."
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
