2061 - Hz. Enes
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
buyurdular ki: "Surasi muhakkak ki, Allah hakkinda benim korkutuldugum
kadar kimse korkutulmamistir. Allah yolunda bana cektirilen eziyet kadar
kimseye eziyet cektirilmemistir. Zaman olmustur, otuz gun ve otuz gecelik bir
ay boyu, Bilal ile benim yiyecegim, Bilal'in koltugunun altina sikisacak
miktari gecmemistir."
Tirmizi, Kiyamet 35,
(2474).
Tirmizi, hadisin sahih
oldugunu belirtir ve ilave eder: "Bu durum Resulullah (aleyhissalatu
vesselam)'in (amcasi Ebu Talib oldugu zaman, Taif'te yeni bir hami bulmak
umidiyle, musriklerden) kacarak Hz. Bilal'le Mekke'den ciktigi zamanla
ilgilidir."
2062 - Yine Hz. Enes
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'a arpa
ekmegi ile kokusu degismis erimis yag getirmistim. (Bir seferinde) soyle
soyledigini isittim: "Muhammed ailesinde, dokuz kadin bulundugu bir
zamanda, ne bir sa' hurma, ne de bir sa' hububat gecelememistir."
Buhari, Rehn 1, Buyu 14;
Tirmizi, Buyu 7, (1215); Nesai, Buyu 50, (7, 288).
2063 - Hz. Ali (radiyallahu
anh) anlatiyor: "Evimden soguk bir gunde ciktim. Cok actim,(yiyecek) bir
sey ariyordum. Bir yahudiye rastladim, bahcesinde cikrikla sulama yapiyordu.
Duvardaki bir acikliktan adama baktim.
"Ne istiyorsun ey
bedevi, kovasini bir hurmaya bana su ceker misin?" dedi. Ben de:
"Evet! ama kapiyi ac
da gireyim!" dedim. Adam kapiyi acti, ben girdim, bir kova verdi. Su
cekmeye basladim. Her kovada bir hurma verdi. Iki avucum hurma ile dolunca
kovayi biraktim ve bu bana yeter deyip hurmalari yedim, sudan icip sonra
mescide geldim."
Tirmizi, Kiyamet 35,
(2475).
2064 - Hz. Ebu Hureyre
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) bir gun
(veya gece mutad olmayan bir saatte) mescide geldi. Orada Hz. Ebu Bekir ve Hz.
Omer (radiyallahu anhuma)'e rastladi. Onlara (bu saatte) niye geldiklerini
sordu.
"Bizi evden cikaran
acliktir!" dediler. Resulullah da:
"Beni de evde cikaran
acliktan baska bir sey degil!" buyurdu. Hep beraber Ebu'I-Heysem Ibnu'I
Teyyihan'a gittiler. O, bunlar icin arpadan ekmek yapilmasini emretti. Ekmek
yapildi. Sonra kalkip bir koyun kesti. Yanlarinda bir hurma agacinda asili olan
tatli suyu indirdi. Derken yemek geldi, yediler ve o sudan ictiler. Resulullah
(aleyhissalatu vesselam):
"Su gunun nimetinden
(Kiyamet gunu) hesap sorulacak! (Aclik sizi evinizden cikardi. Bu nimetlere
nail olduktan sonra donuyorsunuz!" buyurdu."
Muslim, Esribe 140, (2038);
Muvatta, Sifatu'n Nebi 28, (2, 932); Tirmizi, Zuhd 39, (2370).
2065 - Utbe Ibnu Gazvan
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Gercekten ben kendimi, Resulullah
(aleyhissalatu vesselam) ile birlikte olan yedi kisiden yedincisi olarak
gocmusumdur. Huble yapragindan baska yiyecegimiz yoktu. Oyle ki avurtlarimiz
yara oldu."
Muslim, Zuhd 15, (2967).
2066 - Ebu Talha
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'a
acliktan sikayet ettik ve karinlarimizi acip gosterdik. Herkeste bir tas vardi.
Resulullah (aleyhissalatu vesselam) da karnini acti, O'nda iki tas vardi."
Tirmizi, Zuhd 39, (2372).
2067 - Fudale Ibnu Ubeyd
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) halka
namaz kildirirken, bazi kimseler aclik sebebiyle kiyam sirasinda yere
yikilirlardi. Bunlar Ashab-i Suffe idi. (Medine'de misafireten bulunan)
bedeviler, bunlara delirmis derlerdi. Efendimiz namazdan cikinca yanlarina
ugrar ve:
"Eger (bu cektiginiz
sikinti sebebiyIe) Allah indinde elde ettiginiz mukafaati bilseydiniz, fakirlik
ve ihtiyac yonuyle daha da artmayi dilerdiniz" derdi."
Tirmizi, Zuhd 39, (2369).
TAKILAR HAKKINDA
2068 - Hz. Enes
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) (Iran
Kisrasina gondermek icin) bir mektub yazmisti. Kendisine: "Onlar muhurlu
olmayan mektubu okumazlar" denildi. Bunun uzerine gumus bir muhur
yaptirdi. Uzerine Muhammed Resulullah cumlesini kazdirdi. Cemaate de:
"Ben bir muhur
yaptirdim. Uzerine Muhammed Resulullah kazdirdim, kimse bunu yuzugune
kazdirmasin" buyurdu."
Bir rivayette soyle
gelmistir: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) sag (eli) ne gumus bir
yuzuk takti. Kasi Habesi idi. Karsi avucunun icine geliyordu."
Buhari, Libas 46, 50, 51,
54, 55; Muslim, Mesacid 222, (640); Libas 55-63, (2092-2095); Ebu Davud, Hatim
1-2, (4214-4217, 4221); Tirmizi, Isti'zan 25, (2719), Libas 14-17, (1739-1748);
Nesai, ZInet 48-82, (8,173-195); Ibnu Mace, Libas 39, (3639), 41, (3645).
2069 - Ibnu Omer
(radiyallahu anhuma) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)
kendisine altindan bir yuzuk yaptirdi. Bunun uzerine halk da altin yuzukler
yaptirdi. Bilahare aleyhissalatu vesselam minbere cikip oturdu, yuzugu cikardi
ve:
"Vallahi bunu ebediyen
takmiyacagim!" dedi. Halk da yuzuklerini cikarip attilar."
Buhari, Libas 45, 46, 50,
53, Eyman 6, I'tisam 4; Muslim, Libas 53, 55, (2091); Muvatta, Sifatu'n-Nebi
37, (2, 936); Ebu Davud, Hatem 1-2, (4218, 4219, 4220); Tirmizi, Libas 16,
(1741); Nesai, Zinet 43, 53, (8,165,178); Ibnu Mace, Libas 40, (3642-3644).
Bir rivayette su ziyadeyi
yapti: "Yuzugu sag eline takmisti. "Bir digerinde de su ziyade
vardir: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) gumusten bir muhur edindi,
eline takmisti. Sonra Hz. Ebu Bekir'in eline intikal etti, sonra Hz. Omer'e,
sonra da Hz. Osmana (radiyallahu anhum)'a intikal etti. Eris kuyusuna dusunceye
kadar onun elinde kaldi. Uzerindeki yazi Muhammed Resulullah idi."
2070 - Bureyde (radiyallahu
anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in yanina, parmaginda
demir yuzuk bulunan bir adam ugramisti. (Yuzugu gorunce): "Niye
bazilarinizin uzerinde ates ehlinin susunu goruyorum!" buyurdu. Adam derhal
onu cikarip atti. Sonra parmaginda sari renkli (pirinc) yuzuk tasiyor oldugu
halde geldi. Bu sefer.
"Niye sende putlarin
kokusunu hissediyorum?" dedi Bilahare adam altin yuzuk takmis olarak
geldi`? Bu sefer de:
"Sende niye cennet
ehlinin susunu goruyorum?" dedi. Bunun uzerine adam:
"Oyleyse yuzugum neden
olsun?" diye sordu.
"Gumusten dedi, ancak
agirligi bir miskale ulasmasin."
Tirmizi, Libas 43, (1786);
Ebu Davud, Hatem 4, (4223); Nesai, Zänet 47, (8,172).
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
