2461 - Muvatta ve Ebu
Davud'da gelen bir rivayette de soyle denmistir: "Ibnu Omer (radiyallahu
anhuma) namaz icin iftitah tekbiri getirince (namaza baslayinca), ellerini iki
omuzu hizasina kadar kaldirirdi, rukudan kalkinca daha asagi kaldirirdi."
2462 - Muvatta'nin bir
diger rivayetinde soyle gelmistir: "(Ibnu Omer) egilip dogruldukca her
seferinde tekbir getirirdi."
Ibnu Cureyc der ki:
"Nafi'e (Yani Ibnu Omer ellerini) ilk kaldirmada oburlerinden daha mi
yukari kaldiriyordu?" diye sordum. Bana:
"Hayir! esitti"
dedi. Ben tekrar:
"Oyleyse bana isaret
et (goster)" talebinde bulundum. Gogsune hatta daha asagiya isaret
etti."
2463 - Ebu Davud'un bir
rivayetinde soyle gelmistir: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) namaza
kalktigi zaman ellerini iki omuzunun hizasina kadar kaldirirdi. Sonra eller o
halde iken tekbir getirirdi, rukua giderdi. Sonra belini dogrultmak isteyince
ellerini tekrar iki omuz hizasina kadar kaldirir ve, "Semi'allahu li-men
hamideh" derdi.
Secdede ellerini
kaldirmazdi. Rukudan once getirdigi her bir tekbirde ellerini kaldirirdi ve bu
hal namazin bitimine kadar devam ederdi."
Yine Ebu Davud'un bir diger
rivayetinde: "Rukudan dogrulunca, secdeye egilince (kaldirir), iki secde
arasinda kaldirmazdi" denmistir.
2464 - Nesai'nin
rivayetinde soyle gelmistir: "Resululah (aleyhissalatu vesselam) namaza
girdigi zaman ellerini kaldirirdi. Rukuya gitmek istedigi zaman, basini rukudan
kaldirdigi ve iki rek'at arasinda kalktigi zaman ayni sekilde ellerini iki
omuzunun hizasina kaldirirdi."
Buhari, Ezan 83, 84, 85,
86; Muslim, Salat 22, (390); Muvatta, Salat 16, (1, 75, 76, 77); Ebu Davud, Salat
117, (721, 722, 741, 743); Tirmizi, Salat 190, (255); Nesai, Iftitah 1, 2,3,
(2,121,122); Ibnu Mace, Ikamet 15, (858 - 868).
2465 - Alkame
(rahimehullah) anlatiyor: "Size Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in
namaziyla namaz kildirayim mi?" dedi ve namaz kildi. Bu namazda ellerini
bir kere iftitah tekbiri sirasinda kaldirdi, baska kaldirmadi."
2466 - Bir diger rivayette
soyle demistir: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) her egilip
dogrulmalarda, kiyam ve oturmalarda tekbir getirirdi. Hz. Ebu Bekir ve Hz. Omer
(radiyallahu anhuma) de ayni sekilde tekbir getirirlerdi."
Ebu Davud, Salat 119,
(748); Tirmizi, Salat 191, (257), 188, (253); Nesai, Iftitah 110, (2,195),124,
(1, 204), Sehv 70, (3, 62).
2467 - Bera (radiyallahu
anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'i iftitah tekbiri
alirken gordum. Ellerini kulaklarina yakin kaldirmisti. Sonra (namazdan
cikincaya kadar) baska kaldirmadi."
Ebu Davud, Salat 119,
(752).
2468 - Ebu Hureyre
(radiyallahu anh)'den yapilan rivayete gore, halka namaz kildirdigi zaman, her
egilip dogrulmada tekbir getirirdi. Kendisine:
"Bu tekbirler de
ne?" dendigi vakit:
"Bu, Resulullah
(aleyhissalatu vesselam)'in namazidir!" diye cevap verirdi."
Bu hadis, Sahiheyn'in
rivayetine lafzen uygundur. Ebu Davud ve Tirmizi'nin bir rivayetinde:
"(Ebu Hureyre) tekbir getirince parmaklarini acardi" denmistir.
Tirmizi'nin bir diger
rivayetinde "O egilirken tekbir getirirdi" denmistir.
2469 - Ebu Davud'un bir
diger rivayetinde: "Sayet Peygamber (aleyhissalatu vesselam)'in on
cihetinde olsaydim koltuk altlarini gorurdum (kollarini oylesine yuksek
kaldirirdi)."
2470 - Nesai'de gelen bir
diger rivayette soyle denmistir: "Ebu Hureyre (radiyallahu anh) Beni Zureyk
Mescidi'ne geldi ve dedi ki: "Uc sey var ki, Resulullah (aleyhissalatu
vesselam) onlari yapiyordu, halk ise terketmis durumda... Namazda ellerini
uzatarak kaldirirdi, (Fatihayi okuyunca kiraate gecmezden once) bir miktar
sukut buyurdu, secdeye varinca (ve secdeden kalkinca) tekbir getirirdi."
Buhari, Ezan 115; Muslim,
Salat 27-32, (392); Muvatta, Salat 19, (1, 76); Ebu Davud, Salat 118,119, (746,
753); Tirmizi, Salat 177,198, (239, 254); Nesai, Iftitah 6, (2,124), 84,
(2,181-182),184, (2, 235).
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
