3181 - Hz. Cabir
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) bir
seferdeydi. Etrafina insanlarin toplandigi bir adam gordu, ona golge
yapiyorlardi.
"Nesi var?" diye
sordu.
"Oruclu biri!''
dediler. Resulullah (aleyhissalatu vesselam):
"Seferde oruc birr
(Allah'i memnun edecek dindarlik) degildir!" buyurdular.''
Bir rivayette:
"Seferde oruc birr'den degildir" denmistir."
Buhari, Savm 36, Muslim,
Siyam 92, (1115); Ebu Davud, Savm 43, (2407); Nesai, Savm 48 (4, 176).
3182 - Hz. Aise
(radiyallahu anha) anlatiyor: "Hamza Ibnu Amr el Eslemi (radiyallahu anh),
Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'dan yolculuk sirasinda tutulan orucu sordu.
Kendisi cok oruc tutan birisi idi. Resulullah soyle cevap verdiler:
"Dilersen tut,
dilersen tutma."
Buhari, Savm 33; Muslim,
Siyam 103, (1, 121); Muvatta, Siyam 24, (1, 295); Tirmizi, Savm 19, (711); Ebu
Davud, Savm 42, (2402); Nesai, Savm 56, (4, 185).
3183 - Hz. Enes
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Biz Resulullah (aleyhissalatu vesselam) ile
beraber (seferde) idik. Bir kismimiz oruclu bir kismimiz orucsuz idi. Ne oruclu
orucsuzu ayipliyor, ne de orucsuz, orucluyu kiniyordu."
Buhari, Savm 37, Muslim,
Siyam 98, (1118); Muvatta, 23, (1, 295); Ebu Davud, Savm 42, (2405).
3184 - Ebu'd-Derda
(radiyallahu anh) anlatiyor: "Biz cok siddetli sicak bir mevsimde, Ramazan
ayinda Resulullah (aleyhissalatu vesselam) ile birlikte sefere ciktik.
Hararetin siddetinden herkes elini basina koyuyordu. Aramizda oiuclu olarak
sadece Resulullah (aleyhissalatu vesselam) ile Ibnu Ravaha vardi.''
Buhari, Savm 35; Muslim,
Savm 108, (1122); Ebu Davud, Savm 44, (2409).
3185 - Amr Ibnu Umeyye
ed-Damri (radiyallahu anh) anlatiyor: "Bir sefer donusu Resulullah
(aleyhissalatu vesselam)'a ugradim. Bana: "Ey Ebu Umeyye, sabah yemegini
bekle (beraber yiyelim)" buyurdular. Ben: "Orucluyum'' dedim:
"Oyleyse gel yaklas,
sana yolcudan haber vereyim (de dinle!" dedi ve devamla:) "Allah
Teala Hazretleri yolcudan orucu ve namazin yarisini kaldirdi"
buyurdu."
Nesai, Savm 50, (4, 178).
3186 - Abudullah Ibnu Ka'b
Ibni Malikogullarindan ismi Enes Ibnu Malik olan bir adamdan anlatildigina
gore, demistir ki: "Resulullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki:
"Allah Teala Hazretleri, yolcudan namazin yarisini kaldirdi, oruca da yeme
hususunda ruhsat tanidi. Ayrica cocuk emziren ve hamile kadinlara, cocuklari
hususunda endise ettikleri takdirde, orucu yeme ruhsati tanidi."
Ebu Davud, Savm 43, (2408);
Tirmizi, Savm 21, (715); Nesai, Savm 51, (4, 180-182), 62, (4,190); Ibnu Mace,
Siyam 12, (1668).
3187 - Muhammed Ibnu Ka'b
anlatiyor: "Ramazanda Enes Ibnu Malik (radiyallahu anh)in yanina geldim.
Sefer hazirligi yapiyordu. Devesi hazirlandi, yolculuk elbisesini giydi. Yemek
getirtip yedi. Ben kendisine:
"(Yola cikarken orucu
bozmak) sunnet midir?" diye sordum.
"Evet!" dedi ve
binegine atlayip yola cikti."
Tirmizi, Savm 76, (799,
800).
3188 - Imam Malik'e
ulastigina gore, Hz. Omer (radiyallahu anh) Ramazan ayinda yolcu ise ve
Medine'ye gunun basinda girecegini tahmin etmisse, oruclu olarak sehre girerdi."
Muvatta, Siyam 27, (1,
296).
3189 - Mansur el Kelbi
anlatiyor: "Dihye Ibnu Halife (radiyallahu anh), Ramazan'da Dimesk'e bagli
koylerden (Mizze adindaki) birinden cikip Fustat'tan Akabe koyune olan mesafe
kadar bir yol aldi. Bu mesafe uc millik bir uzakIikti. Dihye ve
beraberindekilerden bir kismi (o gun) orucu yediler. Bir kismi ise orucu yemeyi
uygun gormediler. Dihye, koyune donunce;
"Vallahi bugun, vukua
gelecegi liic aklimdan gecmeyen bir hadise ile karsilastim: Bir kisim kimseler
Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in ve ashabi'nin sunnetini
begenmediler" dedi. Bunu, o gun orucu acmayanlar icin soylemisti. Dihye
(radiyallahu anh) bu hayiflanmasini soyle noktaladi:
"Allahim beni yanina
al!''
Ebu Davud, Savm 46, (2413).
3190 - Ubeyd Ibnu Cubeyr
rahimehullah anlatiyor: "Ben, Resulullah (aleyhissalatu vesselam)'in
ashabindan olan Ebu Basra el-Gifari (radiyallahu anh) ile Fustat'tan yola cikan
bir gemide Ramazan'da beraberdik. (Iskenderiye'ye gitmek istiyordu. Ebu Basra
ve beraberindekiler) gemiye cikarildi. (Daha evleri tamamen gecmemisti ki sofra
emretti.) Sabah yemegi getirildi. Bana da: "Yaklas (beraber
yiyelim!)" dedi. Ben:
"Evleri hala gormuyor
musun?" dedim. Bana:
"Yoksa sen Resulullah
(aleyhissalatu vesselam)'in sunnetinden hoslanmiyor musun?" dedi. Bunun
uzerine o yedi, ben de yedim."
Ebu Davud, Savm 45, (2412).
Kütüb-i Sitte, İslam dininin en önemli iki kaynağından biri niteliğindeki sünnet
malzemesini meydana getiren ve en sahih (güvenilir) hadislerden oluşan altı
hadis kitabına verilen genel isimdir. Söz konusu bu altı kitap Kur’ân-ı
Kerim’den sonra en sahih kitaplar olarak kabul edilen Buharî ile Müslim’in
Câmiu’s-Sahîh adlı eserleri ile Ebû Davud, Tirmizî, Nesai ve İbn
Mace’nin sünen türündeki eserlerinden ibarettir.Kütüb-i Sitte, Arapça
“kitaplar” manasına gelen “kütüb” kelimesiyle “altı” manasına gelen “sitte”
kelimesinden meydana gelmiş bir tabir olup, “altı kitap” anlamındadır.
.
